Rodzice mają duży wpływ na rozwój własnego dziecka w sporcie. Nadal powszechnym zachowaniem w trakcie rozgrywanego meczu przez młodych zawodników, jest przypadek, kiedy jakiś z rodziców stojąc na linii bocznej, wykrzykuje niewłaściwe komentarze, które są skierowane nie tylko do ich własnego dziecka, ale często do kolegów z drużyny, nauczycieli lub trenerów i sędziego. Jak bardzo to zachowanie wpływa na sportowe wrażenia dziecka? W jakim stopniu rodzic powinien być zaangażowany?

Oczywistym jest, że rodzice odgrywają istotną rolę w sportowym rozwoju ich dziecka. Należy jednak zachować ostrożność, ponieważ zachowania rodzicielskie mogą mieć zarówno pozytywny, jak i negatywny wpływ na sportowe doświadczenia dziecka.

Pozytywne podejście rodzica

W badaniu McCarthy’ego, Jonesa i Clarka-Cartera (2008) zbadano źródła zadowolenia zgłoszone przez uczestników sportu młodzieżowego i stwierdzono, że pozytywne zaangażowanie rodziców było jednym z najczęściej zgłaszanych wyników przez chłopców i dziewczęta. Oznacza to, że gdy dzieci w sporcie postrzegają zaangażowanie rodziców jako pozytywne, bardziej prawdopodobne jest czerpanie radości z ich sportowych doświadczeń.
Ponadto, pod względem rozwoju dziecka, pozytywne zaangażowanie rodziców może pomóc w rozwinięciu ważnych umiejętności, takich jak poczucie własnej wartości, motywacja i umiejętności społeczne. Wykazano, że te cenne umiejętności wyniesione ze sportu przenoszą i ułatwiają rozwój w innych dziedzinach życia, takich jak zajęcia szkolne i pozalekcyjne (Jones i Lavallee, 2009).

Wpływ pozytywnego podejścia na rozwój kariery sportowca

To przeniesienie umiejętności jest bardziej skuteczne, gdy dziecko ma większą samoświadomość własnych umiejętności życiowych. Dlatego rodzice mogą dalej wspierać rozwój umiejętności, zachęcając dzieci do zastanowienia się, jakie umiejętności zdobywają ze sportu. Znaczenie zaangażowania rodziców jest również widoczne w elitarnym sporcie młodzieżowym, na przykład w akademiach piłkarskich. Pomaga to w szczególny sposób w rozwoju zawodników, aby osiągnąć profesjonalny poziom.

Co na to trenerzy?

Aby zidentyfikować czynniki wpływające na rozwój w elitarnych akademiach piłkarskich przeprowadzono wywiady z trenerami przez Millsa, Butta, Maynarda i Harwooda (2012) Wszyscy uczestnicy jednogłośnie stwierdzili, że rodzice mają jedną z najważniejszych ról w rozwoju zawodowym akademii. Trenerzy sugerowali nawet, że istnieje pozytywna korelacja pomiędzy wsparciem rodziców a prawdopodobieństwem przejścia na poziom profesjonalny.
Rodzicielskie wsparcie charakteryzowało się tym, że nie stawało się “nadmiernie zaangażowane” w rozwój dziecka i “dostarczało emocjonalnego i namacalnego wsparcia”. Z drugiej strony, trenerzy uznali również szkodliwe cechy, ➖ które niektórzy rodzice wykazują, na przykład “nadmierne pompowanie ego”, “dostarczanie niewłaściwej porady trenerskiej”, “życie poprzez zastępstwo syna”, “programowanie ich syna” i “wywieranie presji na syna”.

Podsumowując, znaczenie roli, jaką rodzice odgrywają w sporcie młodzieżowym, jest niepodważalne, ale należy zachować ostrożność, aby zapewnić czerpanie przyjemności i sportowy rozwój dzieci. Poniżej znajduje się podsumowanie nakazów i zakazów dotyczących zaangażowania rodziców w sporcie:

CO NALEŻY ROBIĆ?

  • Zachęcać dziecko do rozwijania własnej samoświadomości zdobytych umiejętności. Zwiększy to pewność siebie i ułatwi transfer takich umiejętności do innych obszarów życia.
  • Zaufać metodom trenerów. Jeśli te same wiadomości są przedstawiane zarówno przez rodzica, jak i przez trenera, wówczas istnieje mniejsze prawdopodobieństwo, że dziecko się zdezorientuje, co oznacza, że będzie mogło bardziej skupić się na pracy nad ustalonymi celami.
  • Zapewnić emocjonalne i namacalne wsparcie. Może się to wydawać oczywiste, ale uspokojenie dziecka, że jesteś tam, kiedy potrzebuje, jest bardzo pomocne.

CZEGO NIE NALEŻY ROBIĆ?

  • Być zbyt zaangażowanym. Chociaż może to być sposób na okazanie troski, bądź ostrożny, że istnieje cienka granica między zaangażowaniem a nadgorliwością.
  • Podawać niewłaściwe porady dotyczące coachingu. Może to powodować przekazywanie sprzecznych wiadomości do tego, które otrzymało dziecko od trenera. Jeśli nie zgadzasz się z trenerem, lepiej go omówić i przeprowadzić z nim cichą dyskusję w innym czasie, zamiast potencjalnie obdarzać go brakiem szacunku.
  • Naciskać zbyt mocno i podkreślać wagę wygrywania i sukcesu. Dodatkowe ciśnienie może odebrać dziecku zadowolenie i być szkodliwe dla jego działania.

Zobacz także